پیشوند
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /پیشوَند/
اسم
[ویرایش]
پیشوند
- (ادبی): در دستور زبان جزء غیر مستقلی که به آغاز واژه می‌پیوندد و معمولاً معنی و ماهیت دستوریِ آنرا تغییر می‌دهد، مانند «فرو» در فرورفتن، و «نا» در «ناامید». مقابل پسوند.
- نک پیشاوند.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین