چاپار
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]پهلوی
آوایش
[ویرایش]- [چٰ/پٰ]
- هجاوندی :[چا/پار]
اسم
[ویرایش]واژه چاپار ریشه یِ ایرانی - آریاییِ واژه یِ " چاپار" :
ما در زبانِ پارسیِ میانه واژه یِ " چابوک:čabūk =چاب. وک" را داشته ایم که از تکواژ " چاب" به همراهِ پسوندِ کُناکیِ " - وک" بهره گرفته شده است بمانندِ " سبوک ( سبُک ) ، ترازوک، گَزوک و. . . " . همچنین ما در زبانِ پارسیِ میانه واژه یِ " چابوکیه:čabūkih = چاب. وک. یه " را داشته ایم که همان واژه یِ " چابُکی" در زبانِ پارسیِ نوین است. تکواژِ " چاب" به روشنی با " چاپ" در " چاپار" همریشه است. همچنین ما در زبانِ سانسکریت واژگانِ " cāplaya، cāpala " را به چمِ " چابُکی، فرزی، زودجُنبی، تیزی و تندی و. . . " و واژه یِ " capalāyatc " را به چمِ " جَستن، جهیدن" داشته ایم که به روشنی این واژگان همریشه با " چاب، چاپ، چابوک ( چابک ) ، چاپار" هستند. این واژگان همگی ایرانی هستند.
. . . . . . . . . . . . . . .
پَسگشتها:
1 - رویبرگهایِ 24 و 38 از نبیگِ " فرهنگ سَنسکریت - فارسی" - پوشینه ( =جلد ) دوم ( جلالی نائینی )
2 - رویبرگهای 21 و 153 از نبیگِ " فرهنگنامه کوچک پهلوی" ( دیوید مک کنزی )
( به فرنگاره ( =تصویر ) هایِ زیر نگاه کنید. )
فرانسوی از فنلاندی
[ویرایش]- تُر.
اسم
[ویرایش]- پیک، نامه بر.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین