چودار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [چئو/ دار]

اسم[ویرایش]

چودار

  1. چوب خشک سرپا ایستاده در زبان فارسی. ساقه گندم و جو پس از چیدن سنبل آن روی زمین باقی ب‌ماند.
    چودار تَکِن دورود.
    مثل چوب خشک ایستاده.

برگردان‌ها[ویرایش]