کاروانی

فارسی

حوزه: [گردشگری و جهانگردی]

1. شخصی که با کاروانک سفر کند.

منابع

«کاروانی» هم‌ارزِ «caravaner»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی