کتو
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]فارسی
آوایش
[ویرایش]- /کُتو/
اسم
[ویرایش]
کُتو
- غوزه پنبه.
ریشه شناسی۲
[ویرایش]کَتَو
اسم
[ویرایش]- مرغ سنگ خواره.
زبان دیگر
[ویرایش]- بهاری
آوایش
[ویرایش]- /که‌تِو/
اسم
[ویرایش]- سوزش دل، بی‌قراری، در حالت مطلاطم بودن بر اثر سرّی یا افشای موضوعی.
- نفرین مادرانه: قارنی کِتو چاقارد سه
- وجودتت بی‌قرار گردد.
- نفرین مادرانه: قارنی کِتو چاقارد سه
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس