کده

فارسی

(کَ دِ)

ریشه‌شناسی

فارسی

اسم

1. پسوندی است که در آخر بعضی واژه‌ها معنای جا و مکان می‌دهد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(کُ دِ)

اسم

1. زبان کوچک که در ته حلق قرار دارد.
2. زبانه قفل، دندانة کلید.

منابع

• فرهنگ لغت معین