کرش
(کَ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- علف حصیر.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(کِ)
(اِ صت.)
- آوازی که در وقت خواب از بینی برآید، خرناسه، خروپف.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(کُ رُ)
- ریسمانی را گویند که از موی بافته باشند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(کَ رَ)
اسم[ویرایش]
- فریب، خدعه.
- تملق، چاپلوسی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین