کفایی

(کِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

کفائی (ص نسب.)

1. منسوب به کفایت. ؛ واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهدة دیگران ساقط شود. مق واجب عینی.

منابع

• فرهنگ لغت معین