کلیچه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /کُلیچِه/

اسم

کلیچه (قدیم)‎

1. جامه نیم تنه.

   در حال ایستادن عبایش کنار رفت و کلیچه او نمایان شد. «خداوند الموت»

2. نان، قرص نان.
3. کلید, کلید چوبین که بدان قفل‌ها را بگشایند.

منابع

• فرهنگ لغت معین