کو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /کِو/

حرف[ویرایش]

کو

  1. (ضمیر): هنگام پرسش از محل چیزی یا کسی به‌کار می‌رود. کو، کجاست؟
  2. استفهام. (ادات پرسش).
  3. (شاعرانه): که‌او.

صفت[ویرایش]

  1. زیرک، دانشمند.
  2. پهلوان، دلیر.
فعل[ویرایش]
  1. کجاست، فعل پرسشی.

زبان دیگر[ویرایش]

سیوندی

  1. کوه.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن