گرخیدن

فارسی

ریشه‌شناسی

پهلوی

واژه گرخیدن واژه ناب پارسی است که از چندین تکواژ می باشد که هر کدام از این تکواژها نیز پارسی هستند.

بُنواژه شناسی گُرخیدن:

تکواژ نخست: گُر که در معنای شعله ور شدن آتش نیز بکار می رود که در کارواژه گُریختن ( گُر و هیختن ( برکشیدن ) ) بکار می رود.

بخش دوم:کارواژه خیدَن که به معنای خمیدن می باشد.

( گُر و خیدَن )

اگر این واژه در زبان دیگری بکار می رود، نشان از این دارد که این واژه از زبان پیشینی مردمان آنجا که همانا آذری و تاتی و تالشی می باشد، سرچشمه می گیرد.

بسیاری از واژگان پارسی هنگام درونشد به زبان ترکی برای آنکه به گونه ستاکی ( مصدری ) درآورده شوند، پسوند ماق به آن افزودند.