پرش به محتوا

گزر

از ویکی‌واژه
اسطوره‌ای با گُرز

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • شاهنامه

آوایش

[ویرایش]
  • /گُرز/

اسم

[ویرایش]

گُرز

  1. (قدیمی): از ابزارهای جنگی قدیم، دارای دسته‌های بلند و سرگِرد که برای ضربه زدن بکار می‌رفت.
    همه نامداران جوشن وران/ برفتند با گُرزهای گران «فردوسی»
  2. مخفف گزیر، چاره.

اسم

[ویرایش]

گَرزَ

  1. زردک، هویج.

برگردان‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه