گزر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه
آوایش[ویرایش]
- /گُرز/
اسم[ویرایش]
گُرز
- (قدیمی): از ابزارهای جنگی قدیم، دارای دسته‌های بلند و سرگِرد که برای ضربه زدن بکار می‌رفت.
- همه نامداران جوشن وران/ برفتند با گُرزهای گران «فردوسی»
- مخفف گزیر، چاره.
اسم[ویرایش]
گَرزَ
- زردک، هویج.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه