گستاخ
از ویکی‌واژه
(گُ)
محتویات
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
صفت[ویرایش]
- جسور، بی ادب.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
 |
این سرواژه نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
صفت[ویرایش]
- پهلوی ویستاخْو ، ارمنی وسته ، پارسی باستان احتمالاً ویست هوا . (حاشیه برهان قاطع چ معین )
. بی‌ادب و دلیر و تند باشد. شوخ و چالاک و بی‌ادب.
. بی‌پروا. متهور.
- بی‌پرده . صریح.
- ::مثال:
-
- پذیره فرستاد شمّاخ را -- چه مایه دلیران گستاخ را (فردوسی)
-
- باز گستاخان ادب بگذاشتند -- چون گدایان زله ها برداشتند (مولوی)
برگردان‌ها[ویرایش]
- ایتالیایی
صفت[ویرایش]
صفت[ویرایش]
- انگلیسی
- wanton
- venturous
- unshapen
- unshaped
- unabashed
- tumorous
- stuck up
- rude
- presumptuous
- presumptive
- pert
- perky
- peart
- malapert
- lippy
- jaunty
- insolent
- indecent
- impudent
- impertinent
- immodest
- forward
- flippant
- flip
- cheeky
- brash
- boldface
- bold
- barefaced
- arrogant
- surly
- snot
- minx
- hussy
- hoyden
- brassily
- gamine
- besom
