گشتاسپ
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- گشت-آسپ
اسم خاص[ویرایش]
گشتاسپ
- ~ نام یکی از پادشاهان باستانی در شاهنامه است
- ~ از دو کلمه گـُشت و آسِپ حاصل شده و محتملا گـُشت اصطلاح تصحیف شده گـَشت در زبان فارسی و بیان کننده گشت گروهان کماندار در دولت گشتاسپ است. شاهنامه تلویحا صفت گشتاسپ را اینگونه توصیف میکند:[۱]
- ~ به معنی گشت‌زدن، نگهبانی کردن یا دوره‌ای از ناحیه و مرز بازرسی کردن است. گُشتاسپ و ویشتاسپ نام واحدی هستند از دو منبع متفاوت یعنی اوستا و شاهنامه.
مترادف‌ها[ویرایش]
- ویشتاسپ، هیشتاسپ، هیستاسپ، گرشاسپ، جاماسپ، شیداسپ و ...
واژه‌های همسان[ویرایش]
- گُشتاسپ
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ گشتاسپ دارد |
منابع[ویرایش]
- ↑ به گَردش یکی باره کرد آهنین ..... نشست اندر و کرد شاه زمین ..... فرستاد هر سو به کشور پیـام ..... که چون سرو کشمر به گیتی کدام