گند
فارسی
[ویرایش](گُ)
اسم
[ویرایش]- خایه.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(گَ)
- بوی بد، عفونت.
- کثافت، آلودگی. ؛ ~ ِ چیزی بالا آمدن (درآمدن)
- (عا.)
فساد آن آشکار شدن. ؛ ~چیزی را بالا آوردن: (عا.)
- کاری را بسیار بد انجام دادن، رسوا شدن.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(~.)
اسم
[ویرایش](قالی بافی)
- کله، گره.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها
[ویرایش]- انگلیسی
- stink