گند
فارسی[ویرایش]
(گُ)
اسم[ویرایش]
- خایه.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(گَ)
- بوی بد، عفونت.
- کثافت، آلودگی. ؛ ~ ِ چیزی بالا آمدن (درآمدن)
- (عا.)
فساد آن آشکار شدن. ؛ ~چیزی را بالا آوردن: (عا.)
- کاری را بسیار بد انجام دادن، رسوا شدن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(~.)
اسم[ویرایش]
(قالی بافی)
- کله، گره.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
- انگلیسی
- stink