گهر برده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /گُ هَ بُ/

صفت[ویرایش]

گهر برده

  1. گهر از دست داده، یا گوهر از دست داده.