یار غار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(ر)

اسم مرکب[ویرایش]

  1. لقب ابوبکر که هنگام هجرت پیامبر (ص)
  1. از مکه به مدینه همراه آن حضرت در غار رفت.
  2. مجازاً: دوستی که انسان را در سختی تنها نمی‌گذارد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین