یافته پراکنده

فارسی

حوزه: [باستان‏شناسی]

1. هر شیئی از هر جنس، سفالینه، فلز، سکه یا مانند آن، که خارج از بافت باستان‏شناسی به دست آید.

منابع

«یافتۀ پراکنده» هم‌ارزِ «stray find»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴