یک‌قل دو‌قل
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /یک‌قُل/دوقُل/
اسم مرکب
[ویرایش]
یک‌قل‌دو‌قل (بازی)
- نوعی بازی دو یا چند نفری که در آن هر یک از بازیکنان، یک قطعه سنگ‌ریزه را چند بار به بالا پرتاب می‌کند و در فاصلهٔ گرفتن آن، هر بار، با سنگ‌ریزه های روی زمین، نوعی بازی انجام می‌دهد.
- یک‌قل دو‌قل قحطی، و آئینه انداختن مریضی می‌آورَد. «جعفر شهری»
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن