𐎤𐎢𐎽𐎢𐏁

ریشه‌شناسی

خاستگاه این واژد مورد مناقشه است. یک نظریه این است که از عیلامی 𒁹𒆪𒊏𒀾 (mku-ra-aš2 /kuraš/, “شبان، ارزانی داشته خدا، نگهبان”) می‌آید؛ زیرا نخستین گواهان به خط میخی نیز شهادت می‌دهند، حتی پیشتر از بنیادگزار شاهنشاهی هخامنشی این نام یاد شده‌است، که همیشه در پایان /-aš/ در برابر /-uš/ بوده، زیرا یک تحول و فرگشت واج‌شناختی برای اکدی وعیلامی که اصالتا از ایرانی /-uš/ می‌آید. این بیانگر آن است که نسخه نامور ایرانی در اصل یک تطبیق و سازگاری است، که شاید از این حقیقت باشد که ستاک "a" در پارسی باستان هرگز با یک /-š/ پایانی نبوده ولیکن برای ستاک‌های "u" در حالت نهادی (nominative) این چنین بوده‌است.

نام خاص

خطای لوآ در پودمان:script_utilities در خط 252: attempt to index field 'transcription' (a nil value).

کوروش

اشتقاقات

پارسی: کوروش‎ (Kuroš) → یونانی باستان: Κῦρος (Kûros) (مشتقات بیشتر را بنگرید) → سریانی کلاسیک: ܟܘܪܫ‎ (Kūreš) Old Armenian: քորէշ (kʿorēš) Cyrus منا