stab

از ویکی‌واژه

انگلیسی[ویرایش]

فعل[ویرایش]

stab (سوم شخص مفرد حال ساده stabs، حال استمراری stabbing، گذشته ساده و گذشته استمراری stabbed)

  1. آسیبیدن (آسیب زدن) با یه شی نوک‌تیز مانند چاقو:
    She was stabbed several times in the chest.
    He was jailed for 15 years for stabbing his wife to death.
  2. ایجادیدن یه فشار کوتاه و قوی با انگشت یا یه شی بلند باریک:
    As she spoke she stabbed the air with her finger.
    He stabbed at the meat with his fork.
    He stabbed the fork into the potato and passed it to his daughter.

برگردان[ویرایش]