stab
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
انگلیسی[ویرایش]
فعل[ویرایش]
stab (سوم شخص مفرد حال ساده stabs، حال استمراری stabbing، گذشته ساده و گذشته استمراری stabbed)
- آسیبیدن (آسیب زدن) با یه شی نوکتیز مانند چاقو:
- She was stabbed several times in the chest.
- He was jailed for 15 years for stabbing his wife to death.
- ایجادیدن یه فشار کوتاه و قوی با انگشت یا یه شی بلند باریک:
- As she spoke she stabbed the air with her finger.
- He stabbed at the meat with his fork.
- He stabbed the fork into the potato and passed it to his daughter.