آتو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فرانسوی
آوایش[ویرایش]
- /آتُ/
اسم[ویرایش]
آتو
- (بازی): برگ برنده در بازی ورق، ورق برنده در بازی.
- (گفتگو): بهانه، دستاویز.
مثال[ویرایش]
- آتو به دست کسی دادن کنایه از: با انجام کاری یا گفتن حرفی؛ بهانه و دستاویزی به زیان خود، به او دادن.
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن