آزادی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آزادی/
حاصل مصدر
[ویرایش]
آزادی
- (سیاسی): امکان عملی کردن خواسته‌ها به صورت فردی یا جمعی؛ حق اقدام و انتخاب بدون دخالت دیگران.
- رها بودن از قید و بند؛ نبودن مانع یا مزاحم برای انجام کاری.[۱]
- رهایی از سلطهٔ حکومت‌های استبدادی. برخورداری از حقوقِ شهر‌وندی.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
پانویس
[ویرایش]- ↑ برگرفته از āzādī(h) در فارسیِ میانه «آزادی، رهایی؛ اشرافیت؛ ممنون، سپاس»، از āzād «آزاد؛ اشرافی، نجیب»، از *ā-zāta- (صفتِ āzāta- در اوستایی «بزرگ‌زاده، نجیب‌زاده»).
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ زبانِ پارسیگ رهام اشه