آفگانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفگانِه/

اسم مرکب

آفگانه

1. (قدیم): بچه افکندن، سقط جنین کردن.

   شکم حادثات آبستن/ از نهیب تو آفگانه کند «مسعودسعد»

2. بچه نارسیده، جنین که پیش از موقع از شکم زن یا حیوان ماده سِقْط شود.

منابع

• فرهنگ لغت معین

مصدر لازم