آهن

از ویکی‌واژه

(هَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. فلزی است چکش خور که از معادن استخراج می‌شود و غالباً به شکل اکسید یا کربنات یا سولفوردوفرو وجود دارد و آن‌ها را در کوره می‌گدازند و آهن خالص به دست می‌آورند و آن جسمی است سخت و محکم.
  2. شمشیر، تیغ.
  3. زنجیر.
  4. هر سلاح آهنین.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(هُ)

  1. آهون، نقب.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

اسم[ویرایش]

  1. آهن

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

اسم[ویرایش]

ferro

انگلیسی
iron