ابابیل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبابیل/

اسم مرکب

ابابیل (پرنده)‎

1. نوعی پرستو. پرستوها، چلچله‌ها. دسته‌های پراکنده، دسته دسته گروه مرغان.

کهن واژه

1. ابابیل در زبان معیار باستان به دو بخش اَبا - بیل قابل تجزیه است؛ که اَبا ندا یا اشاره به توجه کردن و بِیل به معنی دانستن، و فهمیدن است. ابابیل در کل به معنای نگاه کُن و دریاب بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس