بیل
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /بِیل/
اسم[ویرایش]
بیل
- (فنی): ابزار کفهدار دسته بلند برای کشاورزی، خاکبرداری و مانند آنها.
- ابزاری دارای دسته بلند و صفحهای پهن و قاشق مانند که برای جا بجا کردن خاک و گِل بکار میرود.
کهن واژه[ویرایش]
- بیل به زبان معیار باستان کلمهای خالص بوده و احتمالا به معنی دانستن، بفهم، بدان یادبگیر و مانند آنها بوده است.
پسوندهای مشترک[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس