ابر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /اَبْر/
اسم
[ویرایش]
اَبر (علوم‌زمین)
- توده بخار آب که برنگ‌های سفید، خاکستری، و سیاه در آسمان دیده میشود.
- (هواشناسی): بخارهای غلیظ شده یا توده قطرات آب و ذرات یخ معلق در جوّ که از آن‌ها باران، برف، و تگرگ می‌بارد.
- اسفنج دریایی یا مصنوعی که برای شست‌وشو، تمیز کردن، و مانند آن به کار می‌رود.
پیشوند
[ویرایش]اَبَر
- جزء پیشین بعضی از کلمه‌های مرکّب، به معنی برتر، بزرگتر، و مهمتر.
- ابرکامپیوتر، ابررایانه، ابرغول، ابرقدرت، ابرمرد.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]برگردان‌ها
[ویرایش]توده بخار آب
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین