بل گرفتن

فارسی

(بُ. گِ رِ تَ)

مصدر متعدی

(عا.)

1. چیزی را از روی هوا گرفتن.
2. مجازاً از یک فرصت مناسب به نفع خود سود جستن.

منابع

• فرهنگ لغت معین