دهان
(دَ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]اسم
[ویرایش]- دهن: قسمت مقدم و فوقانی لولة گوارشی که توسط لب‌ها به خارج باز می‌شود و در آن اندام‌های مختلف مانند دندان‌ها و زبان و غیره وجود دارد. غذا داخل آن می‌شود و پس از جویده شدن به وسیلة لولة مخصوصی وارد معده می‌گردد و همچنین صوت از آن خارج می‌شود. ؛~خود را آب کشیدن کنایه از: استغفار کردن.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(دَ هّ)
ریشه‌شناسی
[ویرایش]صفت
[ویرایش]- روغن فروش.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
اسم
[ویرایش]- دهان
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]- انگلیسی
- throat
- puss
- os
- neb
- mug
- mouth
- jib
- gob
- gam
- chops
- widemouthed
- stomatous
- stomatology
- stomatic
- stomatal
- stomal
- stoma
- spittle
- spit
- slobber
- slaver
- saliva
- rictus
- reek
- palate
- openmouthed
- muzzle
- mouthy
- halitosis
- fetid
- cyclostomatous
- cyclostomate
- astomatous
- astomatal
- wellington
- stomatitis
- spiracular
- scold
- respirator
- peroral
- oral
- mouthpart
- hagfish
- gag
- fullmouthed
- unmuffle
- toadfish
- swearer
- squiggle
- sound off
- insalivate
- ejaculate
- drivel
- agape
- vibrissa
- rheum
- open hearth
- muffle
- gape
- drool
- cyclostome
- cunnilingus
- cunnilinctus
- blurt
- aftertaste
- canker sore
- lockjaw