روزه
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- [روزِه]
اسم
[ویرایش]
روزه
- (ادیان): عبادتی به‌صورت خوداری و پرهیز از خوردن و آشامیدن و باطل کننده‌های دیگر در زمانی معین.
- (ادیان): یکی از شعائر مذهبی است و آن خودداری از آشامیدن و خوردن سایر مبطلات مربوط به آن است از اذان صبح تا اذان مغرب.
- روزه یک عادت بشری بوده و از دورانی که بشر خودش را شناخته وجود داشته و حداقل دو مفهوم معنوی و فلسفی برای آن قائل شده‌اند. ظاهرا در دین اسلام جنبه معنوی آن بر جنبه فلسفی آن چربیده است. ایرانیان کهن بانی نماز و روزه را به شهرسپ پیرمراد و وزیر خردمند تهمورث نسبت داده‌اند.
- چنان بر دل هر کسی بود دوست ..... نماز شب و روزه آیین اوست
- روزه یک عادت بشری بوده و از دورانی که بشر خودش را شناخته وجود داشته و حداقل دو مفهوم معنوی و فلسفی برای آن قائل شده‌اند. ظاهرا در دین اسلام جنبه معنوی آن بر جنبه فلسفی آن چربیده است. ایرانیان کهن بانی نماز و روزه را به شهرسپ پیرمراد و وزیر خردمند تهمورث نسبت داده‌اند.
- روزه در دیگر زبان‌ها و لهجه‌های ایرانی به شکل صیام، عُروج مصطلح شده و جملگی حاکی از یک ماه امساک از خوردن و آشامیدن در ماه مبارک رمضان است.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن