زنده
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /زِنده/
صفت[ویرایش]
زنده
- دارای زندگی، جاندار. روشن دل.
- ژنده؛ بزرگ، عظیم
- زندهدل، دلشاد، خوش مشرب.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اسم[ویرایش]
زَندِ
- آتش زنه.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن