شمس

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /شَمْس/

اسم[ویرایش]

شمس

  1. آفتاب، خورشید.
    واژه شمع فارسی که در برخی زبان‌ها و گویش‌های ایرانی شم تلفظ می‌گردد بن‌مایه شمس یا نورافشانی است.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

متضادها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین