عینک
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
- کلمه « عینک پارسی است یا عربی؟ » عینک غلط ساختگی میباشد و به جای آن « آیینک » درست است . در پارسی قدیم ، شیشه را « آبگینک » می نامیدند که معنی آن آب مانند است . سپس کسانی آن را آیینک خواندند. ( آیینه هم گفته میشد) سر کلمه ُ آبگیینه و آیینه و آیینک یکی است ولی هر کدام به معنی جدای دیگری بکار میرود منبع: کسروی تبریزی ، مجله پیمان
آوایش
[ویرایش]- /عَینَک/
اسم
[ویرایش]
عینک
- وسیله‌ای معمولا دارای دو سته و دو شیشه که برای کمک به بینایی، حفاظت چشم از نور خورشید یا اشیای خارجی به چشم، روی بینی قرار می‌گیرد.
- یک جفت شیشه طبی که در قابی دارای دو دسته قرار گرفته، آن را به چشم می‌نهند برای کمک به چشم‌های ضعیف یا برای محافظت چشم در برابر نور شدید آفتاب.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]{
| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن