فقه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فِ قْ/

اسم

فقه

1. فهم عمیق.
2. مجموع عملی احکام شرع.

مصدر متعدی

1. دانستن، دریافتن.
2. فقیه بودن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: jurisprudence

منابع

• فرهنگ لغت معین
• همرزمان حسینی ISBN 978-600-8218-32-6