پرش به محتوا

قبح

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /قُبح/۰

اسم مصدر

[ویرایش]

قبح

  1. زشتی، ناپسندی، زشت بودن.
    امور و قضایا را برحسب آنکه ... با عینک سفید ... بنگری ... هر حسنی بصورت قبح درمی‌آید. «جمال‌زاده»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ لغت معین