مین
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فرانسوی
آوایش
[ویرایش]- /مین/
اسم
[ویرایش]
مین (نظامی)
- سلاح منفجر شونده‌ای که به صورت بسته‌بندی شده در دریا یا زیر زمین کار گذاشته می‌شود تا بر اثر تماس با کِشتی‌ها، نفرات، یا خودروهای دشمن یا به شیوه الکترونیکی یا مغناطیسی منفجر شود.
- مَیَنْ: در گویش گنابادی یعنی می‌خواهند، دوست دارند، و علاقه دارند.
- در زبان ترکی، آذری و زبان بهاری به معنی عدد هزار و فعل سوار شدن به مَرکَب.
- میَّنْ: یعنی می‌آیند ، در حال آمدن هستند.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین