گرگ

گرگ

فارسی

ریشه‌ لغت

از پارسی میانه 𐭢𐭥𐭫𐭢 (gʿlg /⁠gurg⁠/) از پارسی باستان 𐎺𐎼𐎣 (v-r-k /⁠varka-⁠/).

آوایش

• /ɡ̥oɹɡ/

اسم

گرگ

1. (جانوری): پستاندار وحشی، گوشت‌خوار از خانواده سگ و شبیه سگ گله اما با ساق پای بلند و سر بزرگتر. گوش‌های کوتاه، آن راست ایستاده است، بسیاری از انواع آن بدن خاکستری با شکم و گلوی روشن و سفید دارند.
2. جانوریست پستان دار و گوشت خوار شبیه سگ اما بسیار خطرناک و وحشی با رنگ سفید، خاکستری، خرمایی و صدایی زوزه مانند.

استعاره

1. گرگ باران دیده، کنایه از: آدم با تجربه و کهنه‌کار.
2. گرگ بیابان، کنایه از: آدم بسیار درنده و خطرناک، جنایتکار.

واژه‌های مشتق شده

• گرگ آشتی، گرگ و میش

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
آلمانی: Wolf de ارمنی: գայլ hy اسپانیایی: lobo es، loba es اسلواکیایی: vlk sk انگلیسی: wolf en ایتالیایی: lupo it پرتغالی: lobo pt، loba pt تاجیکی: гург tg ترکی استانبولی: kurt tr چکی: vlk cs روسی: волк ru عبری: he זאב (zəév) فرانسوی: loup fr، louve fr		هلندی: wolf nl یونانی: λύκος el، λύκαινα el انگلیسی: wolf wolfling wolfish wolf pack wolf dog twilit sea bass lupine lupin german shepherd twilight		torchlight stager lobo ground fir dusk coyote borzoi ululate lycanthrope werwolf werewolf lycanthropy lupus

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین