گنوستیک

فارسی

ریشه لغت

• یونانی باستان

آوایش

• /گِنُوس/تیک/

صفت

گنوستیک

1. (ادیان): گنوسی، پیرو فرقه گنوسی، عارف، عارف‌مشرب.

   در اواخر دوران هلنیسم تألیفات گوناگون مذهبی، فلسفی و عرفانی که مربوط به تعلیمات گنوستیک‌ها و نوافلاطونیان بود پدید آمد، که نسبتی دور با زرتشتیگری داشت.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-455-106-6