آبشن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آب/شَن/

اسم[ویرایش]

آبشن

  1. (گیاهی): نک آویشن.
    قدری هم آبشن و کاکوتی در دوغ میریخت. «جمالزاده»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین