آبله‌پا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آبله/پا/

صفت[ویرایش]

آبله‌پا

  1. (قدیم): آنکه کف پایش بر اثر راه رفتن زیاد تاول زده باشد؛ پای‌آبله.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن