آتش‌افروز
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آتش/اَفروز/
صفت فاعلی[ویرایش]
آتش‌افروز
- (مجاز): ایجاد کننده فتنه و فساد، فتنه انگیز.
- کسی که در جشن‌ها مردم را سرگرم کرده، آتش روشن می‌کند و شعلة آن را در دهان خود فرو می‌برد و بیرون می‌آرد، و از مردم پول می‌گیرد.
- چیزی که با آن آتش روشن کنند، آتشگیره.
برگردان‌ها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن