آتش‌دل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتش/دِل/

صفت[ویرایش]

آتش‌دل

  1. (شاعرانه): دلسوخته.
    ای پاسبان بر در نشین در مجلس ما ره مده/ جز عاشقی آتش دلی کاید از او بوی جگر. «مولوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن