آتش‌نفس

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتش/نَفَس/

صفت[ویرایش]

آتش‌نفس

  1. (قدیم): دارنده دَمِ گرم و پر اثر؛ دارنده سخنان شورانگیز.
    از سینه آتش‌نفسان دود برآید/ چون خامه صائب کند انشای قیامت. «صائب»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن