آخر‌بین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخَر/بِین/

صفت[ویرایش]

آخربین

  1. (قدیمی): عاقبت اندیش، آخر اندیش.
    مرد آخر بین مبارک بنده‌ایست. «مولوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن