آداب‌دان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آداب/دان

صفت[ویرایش]

آداب‌دان

  1. واقف به آداب و رسوم و قواعد امور بویژه تشریفات و راه و رسم معاشرت، نشست و برخاست و مانند آنها.
    از جوان‌های آداب‌دان بودم.‌«مستوفی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن