آذرشت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آذَر/شُت/

[ویرایش]

آذرشت

  1. مخفف آذرشست؛ سمندر.
    در شود بی‌زخم و زجر و در شود بی‌ترس و بیم/ همچو آذرشت به آتش، همچو مرغابی به جوی. «منوچهری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن