آرزوگر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آرزو/گَر/

صفت[ویرایش]

آرزوگر

  1. مشتاق، پر اشتیاق.
    با قلب پر از نیت و انگشتان آرزوگر، دست به جانب سبزه می‌بردند. «اسلامی‌ندوشن»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن