آزرده
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آزُردِه/
صفت مفعولی[ویرایش]
آزرده
- زنجیده خاطر، دلتنگ، اندوهگین، آزردن.
- (قدیمی): زخمی، مجروح.
- ز خون در کفّش خنجر افسرده بود/ بر و کتفش از جوشن آزرده بود «فردوسی»
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /آ/زِردِ/
[ویرایش]
'