آزرده‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آزُرده/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آزرده‌کردن

  1. رنجاندن.
    مبادا ... چیزی به او بگویی و آزرده‌اش کنی. «شهری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن